نقش باورهای غیرمنطقی و برداشت نادرست از توکل به خدا در پیش بینی انگیزش پیشرفت تحصیلی دانشجویان دختر دانشگاه فردوسی مشهد

چکیده این پژوهش با هدف بررسی نقش پیش بینی کنندگی باورهای غیرمنطقی و برداشت نادرست از توکل به خدا در انگیزش پیشرفت تحصیلی دانشجویان انجام گرفته است. از آن جاکه توکل یک آموزه ی دینی است و انتظار می رود افراد متوکل در زندگی شان موفقیت را تجربه کنند، برخی مشاهدات حاکی از آن است که پیشرفت تحصیلی این افراد مورد انتظار نیست. از سویی دیگر باورهای غیرمنطقی و آثار زیان بار آن هم، می توانند پیشرفت تحصیلی را تحت تأثیر قرار دهند؛ لذا در این پژوهش برداشت نادرست از توکل به خدا و باورهای غیرمنطقی به عنوان پیش بینی کننده های انگیزش پیشرفت تحصیلی مورد مطالعه قرار گرفته است. نمونه این پژوهش، به تعداد 375 نفر از بین دانشجویان دختر دانشگاه فردوسی مشهد در سال تحصیلی 93-1392 انتخاب شدند. نمونه گیری به روش خوشه ای چند مرحله ای انجام گرفت. ابزارهای سنجش انگیزش پیشرفت تحصیلی، باورهای غیرمنطقی و برداشت نادرست از توکل به خدا به ترتیب، پرسشنامه انگیزش پیشرفت تحصیلی عبدخدایی(1385)، پرسشنامه باورهای غیرمنطقی الیس (1370) و پرسشنامه راهیابی به حوادث و رخدادهای زندگی(غباری، 1387) استفاده شده است. به منظور تجزیه و تحلیل سوالات پژوهش، از آزمون های آماری توصیفی، ضریب همبستگی و رگرسیون استفاده گردید. تحلیل آماری داده ها، نشان داد که بین باورهای غیرمنطقی و انگیزش پیشرفت تحصیلی رابطه منفی معنادار و بین برداشت نادرست از توکل به خدا و انگیزش پیشرفت تحصیلی رابطه ی منفی معنادار وجود دارد. نتایج حاصل از رگرسیون چندگانه نیز نشان می دهد که هر دو متغیر باورهای غیرمنطقی با ضریب پیش بینی (16/0-) و برداشت نادرست از توکل به خدا (10/0-)، می توانند انگیزش پیشرفت تحصیلی دانشجویان را پیش بینی کنند، اما باورهای غیرمنطقی، از سهم بیشتری در پیش بینی انگیزش پیشرفت تحصیلی دانشجویان برخوردار است.